Tweede wereldoorlog ervaring Ina

Ingestuurd door Ina Mercier (80 jaar) uit Didam.

 

Toen de oorlog uitbrak was ik 7 maanden oud, dan weet je daar niets  meer van.

In september 1944  moesten we plotsklaps evacueren.   Het was Zondag en er kwam een vriend van mijn ouders om te zeggen dat we onmiddellijk Wageningen moesten verlaten

Ons gezin bestond uit Vader, Moeder, grote broer Will, grote zus Toos, dan ik  Ina en kleine broer Arthur.

We gingen lopend naar Veenendaal,  mijn kleine broertje lag in een kinderwagen, die ook vol lag met kleding enz. Mijn vader liep met een fiets met allerlei spullen die we nodig hadden en de andere drie kinderen liepen naast mijn vader of moeder. Dat beeld zie ik nog steeds voor me

In Veenendaal mochten we bij mensen boven gaan wonen. Wie dat waren weet ik niet. Het was in de Fluiterstraat.

We moesten een grote trap op en kwamen op een overloop, waar veel deuren op uitkwamen. Later moesten we op de overloop slapen als er weer erg gevochten werd, dan vlogen er granaten over ons verblijf en soms gaf dat heel harde knallen.

Er was in die volgende periode weinig eten , maar wij als kinderen aten toen wel van de straat. Er reden Duitse tankwagens en vrachtwagens met Duitse soldaten door de straten en die soldaten aten Duits brood,  kuch, heette dat.  Ze gooiden dat naar ons en wij pakten het van de straat. Soms zat er schimmel op , maar dat veegden wij er af en aten het op.

Ook mochten wij om de beurt bij de molenaar komen eten. Iedere dag een ander kind, zodat we allemaal toch een goede maaltijd kregen. We zaten dan aan de tafel met het gezin of personeel van de molenaar aan dezelfde tafel en kregen dan lekker eten.

Later in het jaar werd alles nog erger, toen lag er sneeuw en moesten we naar de gaarkeuken, met een pannetje of emmer. En daar werd dan iets van soep ingedaan. Ook kregen we gekookte suikerbieten te eten. Van de lucht alleen al, viel Toos flauw en viel ze van haar stoel.  En glazige aardappels, die bevroren waren geweest. Maar weggooien was er niet bij.

Op 17 April werd ons zusje Hanneke geboren.  In de fabriek van Scheepjes wol. Ik mocht een keer mee om het zusje te zien. Mijn vader moest toen voor de Duitsers werken.  Gelukkig kwam hij weer terug.

Wij,  Will, Toos en ik,  zaten toen tijden op de trap en we hadden puzzels gekregen. Over het verhaal uit de Bijbel van Mozes in het biezen mandje .  Om de beurt maakten we een puzzel en schoven hem dan door naar zus of broer. En zo vermaakten wij ons.

Het duurde nog een hele poos voor dat wij weer naar Wageningen konden.

Ik kijk uit naar 5 mei als we de 75 jaar bevrijding mogen vieren, want ik hoop dit nooit meer mee te maken.

 

Wageningen in de Tweede Wereldoorlog:
Wageningen is ook de stad waar de geallieerden onder aanvoering van generaal Foulkes en de Duitse bezetter onder generaal Blaskowitz onderhandelden over de wijze waarop de Duitse militairen zich dienden te gedragen na de capitulatie. De gesprekken begonnen op 4 mei 1945 in een boerderij in de Nude ten westen van Wageningen, en werden op 5 mei voortgezet in hotel De Wereld in Wageningen. Een overeenkomst werd op die dag opgesteld, maar pas een dag later getekend. Het ondertekende document, bekend geworden als de Nederlandse capitulatieakte, is te beschouwen als een uitwerking van de algehele capitulatie door de Duitse krijgsmachten voor Noordwest-Europa op 4 mei. De akte zelf, aanwezig in het Gemeentearchief Wageningen, is gedateerd Wageningen 5 mei 1945. Prins Bernhard van Lippe-Biesterfeld, de echtgenote van de toenmalige kroonprinses Juliana, was als bevelhebber van de Binnenlandse Strijdkrachten aanwezig in Hotel de Wereld. De capitulatie werd tot en met 2005 jaarlijks groots herdacht met een defilé van oud-militairen van Amerikaanse, Britse en Canadese afkomst en tot en met 2004 afgenomen door de in dat jaar overleden prins Bernhard. In 2005 werd het defilé afgenomen door Prins Willem-Alexander. Vanaf 2006 vindt het Bevrijdingsdefilé plaats, een veel rijker geschakeerde optocht van oorlogsmaterieel en veteranen uit de Tweede Wereldoorlog en andere uitzendgebieden. In het Bevrijdingsdefilé is ook ruimte voor goede doelen en basisschoolleerlingen.
Bron: Wikipedia
Foto: Beeldbank Wageningen